1)Robyn-body talk pt2
Πολιτικό σύστημα τύπου Robyn πως γίνεται να έχω; Δηλαδή λίγες κυκλοφορίες-λογια και ουσιαστικές !Σαν κεραυνός εν αιθρία το νεότατο και φρεσκότατο lp της ξανθιάς ,αλλά κραγμένης από τους επαγγελματίες κράχτες του Star (oh montieu) καθώς η νεαρά ήταν το opening act της συναυλίας της Madonna και φυσικά κανείς δεν ήξερε ποια είναι !Η Robin Miriam Carlsson, γεννημένη στη Σουηδία (!!!!) έχει δείξει ως στιγμής μόνο ωραίες δουλειές της στο Ευρωπαϊκό κοινό .Το νέο άλμπουμ της με πήρε από το χέρι και με πήγε σε ένα μυστηριο underground-chic club,που όλα ανακατευοντε,ένα melting pot strings,rnb vocals ,εξευγενισμένων electro beats τα οποία ΟΛΑ δένουν τόσο αρμονικά με αυτή τη φωνάρα .Δεν θα πάει με τα νερά της μόδας των hipster/synths,αλλά παίζει με ένα τρομακτικό-για εμένα-τροπο με τα γεμάτα basses,τα electro στοιχεία το duo με τον snoop αλλά καταφέρνει μέσω της φωνής της να σε τριπαρει και να σε κάνει να πεις, το έχει και όντως το έχει!
2) somethingalamode-somethingalamode
Ε ναι!!!Επιτέλους ένας δίσκος –διαφυγή από την πεπατημένη οδό των επαναλήψεων που μας κατακλύζουν κ μόνο σκοπό έχουν την προσωρινή τέρψη της ακοής ,κοινώς τυράκια (τρώω ,μου αρέσει , ξεχνώ και ότι το έφαγα μετά από κάνα μισάωρο).Οι Somethingalamode μου φέρνουν βέβαια κάτι από justice,αλλά εδώ έχουμε το νέο κύμα της κλασσικής μουσικής-οργανα της- να κατακλύζει τον χώρο της electro-electronica σκηνής με αξιώσεις διαφορετικότητας !Οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται σαν electro/strings & cello/violin duo,κάτι που ξενίζει στην ιδέα ,αλλά όχι στο αυτί .Οι Thomas Roussel και Yannick Grandjean ,Γάλλοι φυσικά ,έχουν ένα κάρο πτυχία κλασσικής μουσικής από την Ντιζόν, αλλά δεν κατάφεραν να κρύψουν μέσα τους την λατρεία τους για την ηλεκτρονική μουσική .Ένα live του Jeff Mills έφερε τα πάνω κάτω και όλα οδήγησαν στον ομώνυμο δίσκο ,που «τρέχει» με πρώτο single το “rondoparisiano” με backup στα singles,τον –αχ αγάπη μου-Karl Lagerfeld, πράγμα που δεν θεωρώ διόλου τυχαίο!!Μην τολμήσετε να τους προσπεράσετε ,ο Karl δεν το έκανε πάντως..
3) anoraak-wherever the sun sets
Ονειρικά διαμετρικές απόψεις που καταφέρνουν να σε διαπερνούν σαν ένα ψυχρό αεράκι μέσα σε μια βροχή νοσταλγίας,new wave,pop & electro (??) με ένα ακομπανιαμέντο από μελαγχολικές φωνητικές βροντές ,που πιο πολύ σε βάζουν σε ένα περίεργο σαλόνι γεμάτο από hipsters με πολύχρωμα sweaters,παρά σε δίσκο του 2010.Καινουργιος δίσκος από Anoraak,που όπως ολοφάνερα ακούς ,πιάνει το music stream της εποχής ,δηλαδή synths & downtempo vocals που με προβλημάτισαν !Προβληματισμός γιατί είναι ένας δίσκος που με πάει σε εποχές mid 80s,σε ένα περίεργα μυστήριο underground spot της Αθήνας όπου οι μουσικές αυτές κυριαρχούσαν ,ή πιο σωστά οι προγονοί τους! Ωραία downtempo synths με typical a-sexual defined vocals,των οποίων η ουδετερότητα και χαρακτηριστικότητα επί προκειμένω, οδηγεί σε μια ολιγόωρη κατάσταση μουδιάσματος και ηρεμίας .Επαναλάβατε όποτε κάνετε το λάθος να ανοίγετε τηλεόραση..
4)Tame Impala-Innerspeaker
Οι Kevin Parker ,Dominic Simper ,Jay Watson και Nick Allbrook είναι οι Ausies που κατάφεραν να με κερδίσουν αυτή τη φορά..Κάτι το σαμανικό ,ελέω των Αβοριγίνων ,υπάρχει έντονα στον Αυστραλιανό αέρα που κάνει οτιδήποτε το μουσικό από εκεί κάτω ,να έχει κάτι το trippy,κάτι το ευχάριστα όμορφο !Οι ίδιοι βάζουν τον ήχο τους σε μια σφαίρα psychedelic rock-big beat,πράγμα που θα με βρει σύμφωνο ,με όλο μου το είναι !Ο πρώτος τους δίσκος από μια εταιρία που συχνά-πυκνα τσεκάρω την Modular,είναι έτοιμος να εκραγεί από γεμάτα 70’s psychedelic vibes,κιθαριστικα-βρώμικα σόλο και φωνητικά που κάνουν αυτή την αντίθεση με το μουσικό background,που μπαίνεις αμέσως στην ουσία του δίσκου !Τι να πρώτο ακούσεις από τον Innerspeaker, το “desire be desire go”,το “bold arrow of time”,το “I don’ really mind”;Το μόνο πρόβλημα που ίσως να εντόπισα είναι τo πως ο δίσκος είναι τόσο απίστευτος οργανικά που σε κάνει να απαιτείς να είναι τέλειος και στα vocals,κάτι που ίσως μετά από συνεχή ακρόαση να σε χαλάσει ,αφού το Brit accent,κάπου βγαίνει όχι με άσχημο τρόπο η αποτρεπτικά ,αλλά σαν περίεργη αντίθεση της εικόνας των Αμερικανών 70s rockers που οι ίδιοι σου δημιουργούν !Θα χαλάσουν κόσμο ,αργά οι γρήγορα ,γιαυτο και θα τους βάλω στο iphone μου από τώρα!!
5)Dj Shadow-The Dj Shadow remix project
Αν η μουσική σκηνή ήταν προεδρευόμενη δημοκρατία ,ο Shadow θα ήταν ο τύπος που θα της έσπαγε τον τσαμπουκά ,για ένα εκατομμύριο λόγους ,για να έκανε αυτό που κάνει και η μουσική του,τη διαφορά !Για να δούμε όμως τι κατάφερε ,πάλι ο πλέον λατρεμένος παραγωγός-remixer-dj Τζος Ντειβις ,επονομαζόμενος και πατέρας της trip hop…Μετά από μια λογική ανακοίνωση στο e-community του ,ο Shadow έδωσε πρoς remixing τα κομμάτια του σε όσους θέλουν και μπορούν από τους πιστούς του και μετά από ακρόαση τους από τον ίδιο κυκλοφορούν υπό την μορφή του εν λόγο comp,μόνο στο net, δωρεάν ή πιο σωστά δώρο σε όποιον αγοράσει οποιονδήποτε άλλο δίσκο του!!Φυσικά και θα πέρναγε απαρατήρητοs ,αφού οι εταιρίες δεν έχουν να λαβαίνουν ,αλλά παρόλα αυτά ότι αξίζει βγαίνει προς τα έξω ,ότι και να αντιτίθεται σε αυτό !Ένα remix compilation λοιπόν ,από fans του ,που πραγματικά δεν το περίμενα τόσο πολυδιάστατο και ωραίο ,αφού κινείται τόσο ευέλικτα στα reconstruction των κομματιών του ,με τον πιο πολυποίκιλο τρόπο και ύφος ,αφού έχουμε από freestyle trip hop,drum n bass σε ύφος jungle,πιο jazzy, ακουστικές έως και megamix!Κανονικό μουσικό μανιφέστο λοιπόν από έναν Dj Shadow,που φτιάχνει μουσικές για τον λαό και τώρα δίνει σε κυκλοφορία ένα δίσκο από τον λαό ,για τον λαό !Μέγιστα respect…
Not to buy--
Mονικα-Exit
"Παίζεις σκληρό παιχνίδι κύριος" είναι η ατάκα που μου έχει μείνει από τα «φθηνα τσιγάρα» του Χαραλαμπιδη και ήταν η μόνη που μου ήρθε όταν άρχισα να προλογίζω αυτό που θα κάνω από εδώ και πέρα ,ένα δίσκο κάθε φορά ,που δεν μου αρέσει …Σκληρό παιχνίδι γιατί είναι δύσκολο να λες τι δε σου αρέσει ,χωρίς να γίνεις κακός ,αλλά να μένεις αντικειμενικός!
Για να δούμε όμως γιατί δεν μου άρεσε το Exit από Μonika. Γενικά μισώ οτιδήποτε προωθείται μανιωδώς ,από οπουδήποτε ,αλλά όταν αξίζει το εξετάζω όσο μπορώ ,πράγμα που έκανα διεξοδικά και μπορώ να πω πως μπορεί η επανάληψη να είναι μητηρ μαθήσεως ,όμως όταν αυτό αφορά τη μουσική είναι η μητηρ της κούρασης,αφού μετά από ένα μπαμ που έκανε η νεαρά ,ο 2ος της είναι ολοφάνερα βασισμένος και στηριγμένος πάνω στα φωνητικά της. Ένα lp που πραγματικά σε ρίχνει ψυχολογικά ,σε κουράζει η επανάληψη του τόνου ,αφού δεν έχει ποικιλία ηχητικά-εννοωντας ορχηστρικά και εδώ εντοπίζεται το λάθος ,γιατί δεν γίνεται να στηρίζεις τον 2ο σου δίσκο καθαρά στη φωνή σου ,από τη στιγμή που είναι ο 2ος! Χαρισμα το να έχεις καλή φωνή ,αλλά κατάρα να επαναπαύεσαι σε αυτό ,να μην το εξελίσσεις και να μην αναζητάς νέους τρόπους για να το αναδείξεις !Όσο και να επιδίωξε να κάνει κάτι διαφορετικό από τον προηγούμενο δίσκο ,δεν το καταφέρνει διόλου δυστυχώς ,κάνοντας με να πιστεύω πως καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς !Ουσιαστικά μου δημιουργεί την εντύπωση ,πως θέλει να «φτιάξει» ένα στυλ που ουσιαστικά θα αρέσει μόνο σε ένα πυρήνα φανατικών της και τίποτα παραπέρα ,αφού δεν δείχνει να εξελίσσεται μουσικά .Μπορώ να αναζητήσω χίλιες μύριες δικαιολογίες ,όπως πίεση από δισκογραφική,wrong timing, αλλά δεν θα το κάνω ,απλά δεν τον προτείνω καθαρά και μόνο γιατί είναι μια επανάληψη του 1ου της…
